چه شده است ماه ما را، که خلاف آن شب، امشب

ز جمال و جلوه افتاده و رنگ بو ندارد؟

ماه سیاره است؟

یونانیان‌باستان اعتقاد داشتند که ماه و خورشید به همراه عطارد ، زهره ، مریخ ، مشتری و زحل سیاره هستند و اما زمین از نظر آنها یک شیٔ مرکزی بوده است که اشیای آسمانی دیگر به دور او در حال گردش بودند.
اما این نظریه به دلیل اختراع تلسکوپ تا قرن هفدهم میلادی بیشتر دوام نداشت.
و ستاره شناسان به این رسیدند که خورشید یک جسم آسمانی است و سیارات دیگر از جمله زمین در اطراف آن وجود دارند و به این پی بردند که ماه یک سیاره نیست بلکه ماهواره ای طبیعی برای زمین به حساب می‌آید.

ساختار ماه:

ساختار درونی:

ماه دارای هسته ای بسیار کوچک است که تنها یک تا دو درصد از جرم کلی ماه را در بر میگیرد. بخش غالب این هسته از آهن تشکیل شده اما عناصری دیگر و مقدار زیادی سولفور نیز در آن وجود دارد.

و اما ضخامت پوسته سنگی ماه برابر است با هزارو سیصدو‌سی کیلومتر.
ساختار این پوسته از سنگ هایی مستحکم آهنی و منیزیمی تشکیل شده است.
عمق پوسته‌ی خارجی برابر است با هفتاد کیلو متر که سطح خارجی این پوسته دارای حفره هایی بسیار است.
در ماه نه نشانه ای از آب بوده نه هوا و نه میدان مغناطیسی!
اما خب نمیتوان گفت که این کره به طور کامل غیر فعال است ، پدیده‌ی ماه لرزه خود می تواند نشانه ای از نوعی حرکت درون ماه باشد.

ساختار سطحی:

سطح‌ماه در اثر برخورد شهاب سنگ‌ها آن هم در سالهای طولانی پر از حفره و خراش شده و به دلیل نبود سیستم اقلیمی در این کره ، این حفره ها هنوز فرسوده نشده و وجود دارند.
کره ماه در گذشته دارای آتشفشان‌هایی بوده اما بیشتر این حفره ها به دلیل همان برخوردهای شهاب سنگ با سطح ماه بوده است.
طبق تحقیقات بسیاری که روی این کره درخشان انجام گرفته ، روی آشکار ماه تفاوت های بسیاری با آنسوی نادیده و پنهان ماه دارد.
در آنسوی پنهان ماه تعداد حفره ها بیشتر اما عمق آن کم تر است .

جزر و مد و گرانش ماه:

نیروی گرانش ماه بر روی زمین تاثیر گذار است و این نیروی گرانش سبب کاهش و افزایش سطح آب است که ما به این عمل جزر و مد می‌گوییم .
به بالا آمدن سطح آب مد و به پایین رفتن سطح آب جزر گفته می‌شود .
مد در قسمت هایی از زمین که نسبت به میدان گرانشی ماه کمترین و بیشترین فاصله را دارد اتفاق می افتاد و جزر در محدوده ای میان این دو منطقه به وجود می‌ آید.

یکی از اصلی ترین دلایل قابل زیست شدن سیاره زمین کشش گرانشی ماه است.
این کشش اندازه لرزش زمین را در چرخش محوری اش تعادل می بخشد و همین عمل باعث پایداری آب و هوا در طی میلیاردها سال شده و به این گونه در زمین زندگی جریان یافته است .

اتمسفر در ماه چگونه است؟

ماه، این جسم درخشان زیبا داری اتمسفر بسیار رقیقی است به گونه ای که اگر شما روی آن قدم بردارید ردپایتان قرن ها بر روی ماه باقی می ماند و از بین نمی رود.

رقیق بودن اتمسفر ماه روی درجه حرارت آن نیز بسیار تاثیر گذار است و باعث متغیر بودن دمای آن نیز می باشد. به صورتی که در روز حرارت بخش آفتابی ماه به ۲۷۳درجه فارنهایت می رسد در حالیکه حرارت ماه در بخش تاریکش کمتر از منفی ۲۴۳ است.
رقیق بودن اتمسفر در ماه حتی باعث شده تا ماه مکانی بی صدا و خاموش باشد به دلیل اینکه صدا قابلیت انتقال خود را در این محیط از دست داده.
نبود اتمسفر در ماه گویای این است که مولکول هوایی در ماه وجود ندارد و نبود این مولکول ها سبب شده تا نور نتواند در سطح ماه پراکنده شود و به همین دلیل ماه آسمانی سیاه رنگ دارد .
یکی از دلایلی که ماه سطحی پر از گودال و خراش دارد همین نبود اتمسفر است ، به دلیل نبود اتمسفر شهاب سنگ ها قبل از رسیدن به ماه از بین نمی روند و به آسانی به سطح آن رسیده و با آن اصابت می کنند که همین باعث وجود گودال هایی عمیق در ماه شده شده است که یکی از آنها حفره نیوتون نام دارد که عمقش ۸۰۰۰ متر تخمین زده شده است 

صورت ماه:

در واقع ماه از خود نوری ندارد و این نور خورشید است که به ماه درخشش می بخشد.
خورشید خود میدرخشد و بازتاب نورش باعث دیده شدن ماه در زمین می‌شود.
اگر روی آشکار ماه به صورت کامل تحت تابش نور خورشید
قرار بگیرد ماه از زمین به شکل قرص کامل دیده میشود و اما اگر تابش نور خورشید فقط سطحی از ماه را دربرگیرد بر آساس میزان تابش نور خورشید ماه به شکل هلال باریک ، نیم قرص و یا به شکل یک قرص گرد درخشان دیده میشود و این پدیده به فازها یا به صورتهای مختلف ماه شهرت دارد.

برخورد ماه با زمین:

ماه قرن هاست که با سرعتی برابر با سه هزار و ششصد و پنجاه و نه کیلومتر در ساعت به دور زمین می چرخد ،اگر میشد این سرعت را کاست و باعث توقف آن شد،زمین با نیروی گرانشش ماه را به سمت خود می کشید و این کره به سمت زمین می آمد و با آن برخورد می‌کرد.
در اثر چرخش ماه به دور زمین نیروی گریز از مرکزی به سمت خارج پدید می آید که میزان شدت آن با نیروی گرانش زمین که کشش به سمت داخل است برابری میکند.
این دو نیرو اثر یکدیگر را به صورت متقابل خنثی کرده و همین سبب میشود تا ماه در مدار خود باقی بماند.

جالب است بدانید:

متوسط ‌فاصله‌‌ی ماه تا زمین ۳۸۴هزار و ۴۰۰کیلو متر است.

سطح ماه از ۴۳ درصد اکسیژن ،۲۰ درصد سیلیکون ، ۱۹ درصد منیزیم ، ۱۰ درصد آهن ، سه درصد کلسیم ، سه درصد آلومینیوم ، ۰/۴۲ درصد کرومیوم ، ۰/۱۸درصد تیتانیوم و ۰/۱۲درصد منگنز تشکیل شده است.

سرعت چرخش استوایی در ماه برابر است با ۴/۶۲۷ بر ثانیه

نام های ماه:
در زبان فارسی به نام های ماج ، ماس و مهیر نیز شناخته میشود.

در زبان های فارسی که قدیمی تر بوده به مانگ نیز معروف بوده است.

در ستاره شناسی باستان ماه را یکی از کواکب یا سیارات سبعه می دانستند.

در اساطیر میان رودان خدای ماه را ایزدبانو سین می گویند.

امیدوارم از این مطلب لذت برده باشید.