مشتری‌رویی و هر دل مشتری روی تو را

                          مشتری رخسارگان را کم نیاید مشتری

نحوه شکل گیری مشتری

سیاره مشتری یا هرمز یکی از قدیمی ترین سیارات منظومه به شمار می آید که ۲.۵ برابر از دیگر سیارات منظومه شمسی سنگین تر است و همچنین در شکل گیری و تکامل سیاره های همسایه خود نقش پر رنگی داشته.حدود ۴,۶میلیارد سال قبل منظومه شمسی تکه‌ای ابر از جنس غبار یا گاز بوده.
جاذبه این سحاب خورشیدی یا ابری از جنس غبار را فروپاشی کرده و آن شروع به چرخیدن کرد؛ در این هنگام خورشید در مرکز آن شکل گرفت و بقیه مواد تراکم یافتند و ذرات کوچک با نیروی جاذبه به یکدیگر نزدیک و نزدیک تر  و با کمک این نیرو آنها به ذرات بزرگتر تبدیل شدند.

در این زمان بادهای خورشیدی عنصر های سبک مانند هیدروژن و هلیوم را دور کردند و مواد سنگی و سنگین وزن در همسایگی خورشید دنیا های سنگی کوچک تری مانند زمین را شکل دادند.
در همین هنگام که دنیاهای سنگی پدید می آمدند و بادهای خورشیدی تاثیر آنچنانی روی عناصر سبک تر نداشتند این عناصر برای تشکیل غول های عظیم گازی با یکدیگر متحد شدند.
بر اساس مدل تجمع هسته،ابتدا هسته های سنگی سیاره ها شکل گرفت بعد از آن عناصر سبک تر گوشته و پوسته‌ی سیارات را پدید آوردند.
در سیاره های متشکل از سنگ عنصر های سبک تر جو را به وجود آوردند.
طبق بررسی هایی که روی سیارات خارج از منظومه شمسی انجام شده نظریه تجمع هسته به عنوان فرایند شکل گیری غالب تائید شده است.
ستاره هایی که دارای فلز بیشتری در هسته خود هستند نسبت به ستاره هایی که تنها از فلز ساخته شده اند سیاره های بزرگتری را در منظومه‌ی خود جای داده‌اند.

مقایسه اندازه مشتری و زمین

طبق بررسی های انجام شده اگر جرم تمام سیاره های منظومه‌ی شمسی را با هم جمع ببندیم،جرم مشتری به تنهایی از دو برابر آن بیشتر خواهد بود!
این غول عظیم الجثه می تواند ۱۳۰۰ سیاره‌ی زمین را در خود جای بدهد بنابر این اگه سیاره مشتری را اندازه‌ی یک توپ فوتبال در نظر بگیریم زمین نسبت به آن اندازه یک دانه‌ی آلبالوخواهد بود!

قمر های سیاره مشتری

تعداد قمرهای تائید شده‌ی مشتری ۷۹ عدد است، این سیاره رتبه‌ی دوم را از نظر تعداد قمر در منظومه‌ی شمسی دارد.
سیاره اول زحل است و تعداد قمر هایش به ۸۲ عدد می رسد.

در سال ۱۶۱۰ میلادی گالیلئو گالیله به همراه سیمون مارینوس چهار قمر سیاره مشتری را به صورت مستقل کشف کردند که این قمرها از دیگر قمرهای سیاره مشتری معروفیت بیشتری دارند و قمر های کشف شده توسط گالیله از بزرگترین و سنگین ترین اجرام در مدار مشتری هستند.

مشتری ۸ قمر منظم با مدارهایی دایره شکل دارد،قمر های گالیله به دلیل جرم سیاره‌ای تقریبا کروی شکل هستند.
اگر این قمر ها در مدار خورشید قرار می گرفتند در دسته‌ی سیاره های کوتوله بودند.
چهار قمر دیگر اندازه ای کوچک تر دارند و فاصله‌ی آنها با سیاره مشتری کمتر می باشد و منابعی برای تشکیل حلقه های مشتری محسوب میشوند.بقیه ی قمرها نامنظم هستند و فاصله‌ی بیشتری با مشتری دارند و طبق تحقیقات احتمالا این قمر ها از مدارهای خورشیدی به دام جاذبه‌ی مشتری گرفتار گشته اند.

جو مشتری

جو مشتری تشکیل شده از:

مقادیری متان،آب،بخار،آمونیاک و ترکیب های سیلیکونی می باشد و همچنین اثری‌از کربن،اتان،هیدروژن،سولفید،نئون،اکسیژن،فسفین و سولفور نیز در آن دیده می‌شود.

تراکم مواد در لایه های درونی بیشتر از لایه خارجی می‌باشد و لایه‌ی خارجی جو از کریستال های منجمد آمونیاک شکل گرفته است.

دانشمندان با استفاده از اندازه گیری به صورت فرابنفش و فروسرخ به این دست یافتند که مقداری بنزن و هیدرو کربن نیز در این سیاره وجود دارد.
بر اساس نتایج طیف‌سنجی،ترکیب سیاره مشتری و زحل تقریبا مشابه یکدیگر است.
اما دو سیاره‌ی گازی دیگر یعنی اورانوس و نپتون نسبت به مشتری هیدروژن و هلیوم کمتر و یخ بیشتری دارند و به غول های یخی هم معروفند.

لکه‌ی سرخ مشتری

یکی از چشم گیر ترین ویژگی های مشتری لکه‌ی بزرگ سرخ رنگ آن است که یک طوفان گردبادی پایدار و بزرگ تر از زمین می باشد و در زاویه ۲۲ درجه استوا قرار گرفته .
این لکه به اندازه ای بزرگ است که به سادگی با یک تلسکوپ آماتور با گشودگی دیافراگم ۱۲سانتی متر مشخص می‌باشد و میتوان آن را دید .این طوفان گردبادی بر خلاف جهت عقربه های ساعت میچرخد و گردش آن به بازه‌ی زمانی ۶ روز می‌رسد که حداکثر ارتفاع آن ۸‌کیلومتر بالای نواحی ابریست.

نماد سیاره مشتری

سیاره مشتری از دوران باستان شناخته شده و در فرهنگ های مختلف نام های‌متعددی‌برای‌اوگزیده‌اند مانند ژوپیتر،برجیس،اورمزد و زاوش‌ این سیاره در آسمان شب با چشم غیر مسلح قابل رؤیت است .رومی ها نام این سیاره را با الهام از خدای رومی که ژوپیتر نام دارد و به خدای عشق هم معروف می‌باشد برگزیده اند و جالب است که بدانید آنها مشتری را یک ستاره می پنداشتند.
در یونان مشتری با نام زئوس شناخته می‌شد آنها این سیاره را فایتون که به معنی درخشنده یا ستاره‌ی شعله ور است می دانستند.

جالب است بدانید:

۱_قطر این سیاره برابر است با ۱۳۹,۸۲۲کیلومتر

۲_چرخش این سیاره دور خورشید ۱۱,۹ سال طول می‌کشد.

۳_هر روز در این سیاره برابر است ۹,۸ساعت زمینی

۴_این سیاره از ترکیب گاز و مایع و مقداری هم سطح جامد می باشد.

۵_۸۸ تا ۹۲ درصد از این سیاره از عنصر هیدروژن تشکیل شده.

۶_سطح سیاره مشتری از ابرهای ستبر زرد،قرمز،قهوه‌ای وسفید رنگ پوشیده شده‌ است که بخش ها روشن «ناحیه» و بخش های تیره کمربند نام دارند.