لویی بریل، مخترع خط بریل

نابینایان سراسر جهان از خط خاصی برای خواندن و نوشتن استفاده می‌کنند که به آن خط «بریل» می‌گویند. این خط را لویی بریل (تولد ۱۸۰۹ _ مرگ ۱۸۵۲) فرانسوی اختراع کرد.

پدر لویی بریل سراج بود. لویی در دهکده کاپوری، نزدیک پاریس به دنیا آمد. در سه سالگی، با یکی از درفش های پدرش بازی می‌کرد که به طور اتفاقی درفش به چشمانش آسیب رساند. لویی نابینا شد و او را به مدرسه ای فرستادند که مخصوص کودکان نابینا بود.

در این مدرسه خواندن را به کمک کتاب هایی به بچه ها یاد می‌دادند که حروف آنها بزرگ‌تر از حروف عادی و کاملا برجسته بود. در واقع، بچه ها حروف را با دست لمس می‌کردند تا با شکل و ترکیب آنها آشنا شوند. با این روش، آنها هیچ وقت نمی‌توانستند چیزی را بنویسند.

لویی در چنین مدرسه ای درس می‌خواند. البته او سبد بافی هم می‌کرد و سازهایی مانند پیانو، ویولن و ارگ را به خوبی می‌نواخت. بعدها لویی یکی از مربیان همین مدرسه شد و نواختن ارگ در مراسم مذهبی دو کلیسای پاریسی را نیز به عهده گرفت.

بریل از کودکی به مشکلات خواندن با حس لامسه و حروف بزرگ توجه داشت. او فکر میکرد که برای آموزش نابینایان میتوان به جای حروف بزرگ و برجسته از نقطه های برجسته استفاده کرد. همچنین معتقد بود که با جایگزینی نقطه های برجسته، نابینایان نیز می‌توانند بنویسند و ارتباط مکتوب داشته باشند.

پیش از بریل، در سال ۱۸۱۹، یکی از افسران توپخانه ارتش، به نام چارلز باربیه، شیوه ای موسوم به «خط شب» یا «نوشتن شبانه» را اختراع کرده بود. البته هدف او ابداع وسیله ای ارتباطی بود تا به کمک آن، بدون جلب توجه دشمن و در تاریکی، پیام ها و دستورات مهم خود را به سربازان برساند.

در این روش، با ترکیب یا آرایش دوازده نقطه برجسته به جای هر حرف الفبا می‌توانستند کلمات را روی صفحه ای ثبت کنند. گیرندگان پیام نیز با لمس همین نشانه های برجسته، حتی در تاریکی می‌توانستند به مفهوم پیام پی ببرند. بریل از این ابتکار الگو گرفت و در سال ۱۸۲۹ روشی را ابداع کرد که در آن با آرایش شش نقطه برجسته برای هر حرف می‌توانست کلمات گوناگون را روی صفحه نشان دهد.
اما اولیای امور، طرح لویی را رد کردند.

لویی بریل آنقدر زنده نماند تا از پیروزی طرحش لذت ببرد. او در سال ۱۸۵۲، در اثر ابتلا به ییماری سل درگذشت (در ۴۳ سالگی).
با این حال، دو سال بعد از مرگ بریل، مدرسه محل تدریس او روش وی را پذیرفت. جسد لویی بریل را در همان دهکده کاپوری دفن کردند.