آشنایی با ابرنواختر ها
تعریف
پر جرم ترین ستارههای عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام اَبَر نو اختر به پایان میبرند.
یک اَبَر نو اختر زمانی رخ میدهد که یک ستاره در حال مرگ، شروع به خاموش شدن میکند. آن گاه بهطور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید میکند و در پسِ خود، یک هسته کوچک نوترونی به جای میگذارد.طی این انفجار، ستاره ، ماده خود را به سوی فضا پرتاب میکند و ممکن است درخشندگی آن، به مدت چند روز، از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد.هنوز هم میتوان بقایای درخشان ستارههای منفجر شده را مشاهده کرد.
دسته بندی
بر پایه نحوه تشکیل:
اول
انفجار ابرنواختری نوع اول، در ستارههای دوتایی بسیار نزدیک رخ میدهد.
دوم
ابرنواخترهای با هسته رمبنده میباشند که در حقیقت ستارههای پرجرمی هستند که سوخت هستهای درونشان به اتمام رسیده است.
بر پایه وجود هیدروژن
انفجار ستارهای که در آن کل ستاره تحت تأثیر قرار میگیرد. به دنبال انفجار درخشندگی ستاره حتی به اندازه ۲۰ قدر میتواند درخشان تر شود. ابرنواخترها با توجه به بودن یا نبودن هیدروژن در طیفشان به دو دسته یعنی ابرنواختر نوع یک و نوع دو تقسیم میشوند. ابرنواخترهای نوع یک نشانی از وجود هیدروژن در طیفشان ندارند در حالیکه ابرنواخترهای نوع دو دارند. در حال حاضر میدانیم که دلیل اصلی انفجار بودن یا نبودن هیدروژن نیست بنابراین دستهبندیهای جدیدی تعریف شدهاند. دو مدل برای توجیه انفجار وجود دارد.
نوع اول
ابرنواخترهای با هسته رمبنده میباشند که در حقیقت ستارههای پرجرمی هستند که سوخت هستهای درونشان به اتمام رسیدهاست و با توجه به اینکه انقباض هسته تا رسیدن به حد نوترونی ادامه پیدا میکند و در نتیجه این وضعیت مواد ستاره در لایههای بالایی جو به بیرون پرتاب میشوند.
نوع دوم
ابرنواختر در ستارههای دوتایی بسیار نزدیک رخ میدهد.
اتفاقات بعد از انفجار
به دنبال انفجار ابرنواختری یک ستاره نوترونی به وجود میآید که احتمال دارد در مرکز پوششی کروی از ابر باشد که این ابر همان مواد ستاره است که به بیرون پرتاب شدهاند. این سحابی، باقیمانده ابرنواختری نام دارد. باقیماندههای ابرنواختری که یک تپنده در میان آن است سحابی باد تپ اختر یا بهطور مخفف نامیده میشود.
تعداد ابر نواختر ها
تعداد ابرنواختر در یک کهکشان معمولی در حدود یک ابرنواختر در صد سال است و در کهکشان هایی که از لبه دیده میشوند به دلیل غبارها بسیار کم هستند. در هزاره گذشته تنها پنج ابرنواختر در کهکشان راه شیری مشاهده شدهاند.
ستارگانی که به زودی ابرنواختر میشوند
ابطالجوزا در فاصله ۶۴۰ سال نوری و قلب عقرب در فاصله ۶۰۳ سال نوری از مشهورترین ستارگانی هستند که به زودی تبدیل به ابرنواختر خواهند شد. این اتفاق ممکن است همین امشب یا صد هزار سال آینده بیفتد و در صورت وقوع این اتفاق نور آنها در شب قابل مقایسه با ماه خواهد بود.
ممنونم انتخاب خوبی بود اما همچنان مشکل تصویر میانی داره متنتون همچنین بهتر بود ذکر منبع هم میکردید که از ویکیپدیا برداشت و خلاصه نویسی کردید