فلاسک را چه کسی اختراع کرد؟

فلاسک نوعی بطری یا ظرف مخصوص است که چای و غذای گرم را تا مدت زیادی گرم و آب یخ را نیز تا ساعت ها سرد نگه میدارد.
در سال ۱۸۹۲ میلادی،شیمی_فیزیکدان اسکاتلندی، جیمز دی وار (۱۸۴۲تا۱۹۲۳) این وسیله را برای نگهداری گازها و هوای مایع در درجه حرارت های خیلی پایین اختراع کرد.
حرارت تنها به سه طریق از محیطی به محیط دیگر منتقل می‌شود: ۱_هدایت ۲_جابجایی ۳_تابش.
همچنین خلا عایق حرارتی بسیار خوبی است.
با توجه به این نکات،برای ساخت فلاسک،نوعی بطری دوجداره تهیه و هوای بین دو جداره را تخلیه می کنند. این خلا مانع از انتقال حرارت، به شکل هدایت و جابجایی از داخل شیشه به خارج یا از محیط خارجی به داخل شیشه می شود. برای پیشگیری از انتقال حرارت به شیوه تابشی نیز سطح خارجی جداره داخلی و سطح داخلی جداره خارجی ظرف را با لایه‌ای از نقره می پوشانند.
نقره مانع از انتقال حرارت به شکل تابش می شود.
این شیشه دوجداره داخل لایه ای از چوب پنبه و مقوا پیچیده می شود.
این مواد نیز عایق حرارت هستند و خاصیت ضربه گیری نیز دارند روی لایه‌‌ی چوب پنبه ای نیز پوششی فلزی یا پلاستیکی قرار می گیرد که همان بدنه خارجی فلاکس است.
این ظرف ها باید همیشه روبه بالا قرار داشته باشند تا محتویات آنها با درپوش تماس نداشته باشد، مقاومت در پوش فلاسک ها از نظر انتقال حرارت کمتر است.