خانواده و کودکسبک زندگی

با نوجوانی که در سن بلوغ است چه رفتاری داشته باشیم؟

با نوجوانی که در سن بلوغ است چه رفتاری داشته باشیم؟

در دوران بلوغ یک تغییر بزرگ و شدید سرتاسر وجود نوجوان را فرا می‌گیرد.
چه از لحاظ فکری و روانی، چه از لحاظ جسمی و جنسی.
درنتیجه این دوران یکی از حساس‌ترین مراحل زندگی هر انسان است.
حالا اگر او بداند که چه تغییراتی در وجودش ایجاد می‌شود، خیلی راحت‌تر و آسان‌تر از این دوران عبور می‌کند.

مهم‌ترین ویژگی این دوران بروز تمایلات جنسی است. اگر شما اصلا با او کاری نداشته باشید و بگویید، خودش می‌فهمد، در واقع دارید زمینه انحراف فرزندتان را فراهم می‌کنید.
او باید توسط شما و یا یک مشاور به‌صورت منطقی و واقع‌بینانه با مسائل بلوغ آشناییت پیدا کند. این دوران را جدی بگیرید و ساده از کنارش عبور نکنید!
تمام شخصیت‌ فردی و اجتماعی فرزندتان در این مرحله از زندگی شکل می‌گیرد.

او اصلا نمی‌داند باید چکار کند و چه چیزی در وجودش اتفاق می‌افتد، پس شما باید راهنمایی‌اش کنید‌.
دوران بلوغ ویژگی‌های بسیاری دارد که دانستن آن‌ها می‌تواند به‌شما کمک کند که برخورد درست‌تری در مقابل رفتار‌های فرزندتان داشته باشید.
بخشی از آن‌ها را عرض می‌کنیم:

_ در این دوران، نوجوان درخواست‌ها تمایلات متفاوت و متضادی دارد.

_ به‌تنهایی و فکر کردن علاقه‌مند می‌شود.

_ تغییرات سریع جسمی، تاثیر‌های زیادی در حالت‌های روحی او می‌گذارد.

_ نوجوان در این دوره به‌شدت کنجکاو است و در عین‌حال سردرگم.

_ نیروی جنسی جوان، احساس خاصی به جنس‌مخالف در وجود او ایجاد می‌کند.

_ از رفتار‌های همسالان و دوستانش الگوبرداری می‌کند.

_ نوجوان در این دوره دوست‌دارد مستقل باشد و از اینکه او را بچه خطاب کنید، بسیار بدش می‌آید.

حالا که بعضی از ویژگی‌های این دوره را گفتیم، می‌رویم سراغ راهکارهای بیان مسائل بلوغ؛ امیدواریم مفید باشد‌:

_ برای گفتن مسائل بلوغ نباید شرم‌و‌حیا کرد. اگر این مسائل به‌صورت درست و منطقی، توسط یک فرد صلاحیت‌دار برای او گفته نشود، شک نکنید منتظر شما نمی‌ماند، می‌رود سراغ راه‌های دیگر و . . .
چیز‌هایی که نیاز به گفتن ندارد و خودتان می‌دانید.

_ کتاب‌هایی در این زمینه تهیه کنید و به او بدهید. اگر به مطالعه کردن علاقه‌ای ندارد، صوت‌ کتاب‌ها را در اختیارش قرار دهید.

_ او را پیش یک مشاور ببرید که مطمئن هستید در این زمینه مهارت دارد.
در کنار اینکه خودتان راهنمایی‌اش می‌کنید، اینکه یک فرد متخصص هم با فرزندتان صحبت کند، بسیار خوب است.

_ طوری رفتار کنید، که شما را جزء یکی از دوستانش حساب کند، نه‌فقط پدر یا مادر.

_ اگر گاهی رفتار‌های عصبی و پرخاشگرانه از خود نشان داد، بی‌اهمیت باشید و حساسیت نشان ندهید.
او را درک کنید. در این دوران این‌گونه‌ رفتار‌ها دست‌خودش نیست و کنترلی روی آن‌ها ندارد‌.

نوشته های مشابه

‫۲ دیدگاه ها

پاسخ دادن به mandoobmngr1 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا
error: Content is protected !!