خانواده و کودکسبک زندگی

اوتیسم چیست؟

حتما تا بحال واژه اوتیسم را بارها شنیده اید و اگر فرزندی دارید ممکن است نگران این باشید که آیا فرزند شما اوتیسم دارد یا نه؟ در این مطلب شما با این اختلال عصبی-رشدی بیشتر آشنا می شوید.

اوتیسم چیست؟

نوشته های مشابه

واژه اوتیسم یک لغت یونانی بوده و از دو بخش اوتو به معنی خود و ایسم به معنای گرایش تشکیل شده است. در واقع به این معنا است که افراد اوتیسمی گرایش شدید به خود داشته و در ارتباط با دیگران ناتوان هستند. اوتیسم نوعی اختلال در سیستم عصبی است که طیف گسترده ای دارد و در همان اوایل کودکی ظاهر می شود. 

دلایل این اختلال چه می تواند باشد؟

جالب است بدانید که هنوز دلیل مشخصی برای این اختلال مشخص نشده است ولی آنچه که پذیرفته شده این است که در نتیجه ناهنجاری در ساختار یا عملکرد مغز ایجاد می شود. مطالعات در این زمینه مخصوصا پیرامون تاثیر آلاینده های محیطی و هوا ادامه دارد پژوهشگران می گویند برخی عوامل ممکن است زمینه ساز و خطرناک برای ایجاد اوتیسم باشد که شامل:

– وجود فرد با مشکل اوتیسم در افراد درجه یک خانواده یا به بیان دیگر زمینه ژنتیکی

– جهش های ژنتیکی

– آلاینده های محیطی مانند فلزات سنگین و همچنین آلاینده های هوا مانند NO 

– نارس بودن یا وزن کم نوزاد هنگام تولد

– شرایط نامطلوب مادر در بارداری و یا مصرف برخی داروهای ضد افسردگی در بارداری

اوتیسم در دختران بیشتر است یا پسران؟

نسبت اوتیسم در دختران به پسران یک به چهار است. و امروزه متخصصان به دنبال یافتن این علت هستند که به چرا اوتیسم در دختران کمتر دیده می شود و در پسران بیشتر است؟ آیا عاملی وجود دارد که دختران را از اختلال محافظت می کند؟ پژوهشگران بر این باورند که وجود تفاوت هایی در مغز دختران و همچنین ژن ها در دختران علت این بیشتر بودن نسبت اوتیسم در پسران می باشد که مطالعات در این زمینه هنوز ادامه دارد.

اهمیت تشخیص زودهنگام اوتیسم

هرچه این بیماری زودتر تشخیص داده شده و کار درمان شروع بشود کودک شانس بیشتری برای یادگیری مهارت های رفتاری و اجتماعی خواهد داشت. معمولا نشانه ها حتی ممکن است از نوزادی شروع شود مانند نوزادی که برای شیر خوردن به مادرش نگاه نمی کند ولی تشخیص علایم قبل از ۱۸ ماهگی ممکن است خیلی سخت باشد. همچنین بروز رفتارهای مربوط به اختلال اوتیسم در همه کودکان ممکن است خفیف تا شدید باشد که گاهی علایم خیلی خفیف ممکن است مانع تشخیص زودهنگام آن بشود. برخی علایم ممکن است شما را در تشخیص این اختلال کمک کند:

– کودکی که به صدا زدن و نوازش توجهی نشان نمی دهد و نمی تواند ارتباط چشمی خوبی برقرار کند.

– علاقه زیادی به انجام کارها و رفتارهای تکراری دارند و اگر بخواهید آن را انجام ندهند ممکن است پرخاشگر بشوند. رفتارهایی مانند دست زدن، تکان دادن بدن خود و درآوردن صداهایی غیرمعمول… و از قرار گرفتن در موقعیت های جدید و حتی تغییر دکوراسیون خانه بیزار هستند.

– در برقراری ارتباط کلامی و اجتماعی با کودکان دیگر مشکل دارند. این کودکان وارد بازی های گروهی نمی شوند. اغلب گوشه گیر هستند و بیشتر دوست دارند در دنیای خود زندگی کنند.

– گاهی حتی ممکن است با گاز گرفتن و یا ضربه زدن بخود آسیب برسانند.

اگر با توجه به رفتارهای فرزند خود مشکوک به اوتیسم بودید حتما به یک روانپزشک کودک مراجعه کنید تا آنها با توجه به روش های خاصی بتوانند کودک شما را ارزیابی کنند.

راه درمان این اختلال چیست؟

اولین قدم این است که خانواده بپذیرند که کودک آنها مبتلا به اختلالی است که درمان دارویی خاصی ندارد بلکه باید روی یادگیری و آموزش مهارت های فردی و اجتماعی تحت نظر یک روانپزشک باتجربه تمرکز کنند. 

– گفتار درمانی

– بازی درمانی

– کاردرمانی

که برای هر کودکی بر اساس سطح خفیف تا شدید اوتیسم و همچنین شناخت کامل رفتارهای کودک درمان ها متفاوت است. با مشورت یک متخصص روانپزشک و موسساتی که در این زمینه کار میکنند یک فرد اوتیسمی می تواند مهارت های فردی، کلامی و اجتماعی را یاد گرفته و خود را برای زندگی در اجتماع آماده کند.

امیدوارم با خواندن این مطلب فهمیده باشید که اوتیسم نوعی اختلال عصبی-رشدی است که باید زود تشخیص داده شود و نقش والدین با کمک به فرزند خود برای یادگیری مهارت های کلامی و ارتباطات اجتماعی توسط یک روانپزشک متخصص و باتجربه خیلی مهم است.

نوشته های مشابه

‫۲ دیدگاه ها

پاسخ دادن به ناشناس لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
error: Content is protected !!